จดหมายเหตุรายเดือน June, 2013

บ้างว่า กินอร่อยเหมือนคะน้า บ้างว่า อร่อยดี แต่เมื่อได้ชิมด้วยตนเอง กลับไม่แน่ใจว่าอร่อยหรือไม่ บ้านเพื่อน เขาปลูกไว้ตั้งแต่ต้นอ่อนๆ  ตอนนี้ได้ดอกได้ผล เราก็เลยเก็บภาพมาฝากค่ะ ผลอ่่อน ลองมากินแล้วไม่อร่อย ขม เฝื่อน เหนียว ดอกค่อนข้างใหญ่เมื่อเทียบกับมะเขือทั่วไป ใบที่เก็บกินได้ ใบแก่อ่อนประมาณนี้เก็บมากิน ต้องทำให้สุก ไม่งั้นจะเหม็นเขียว ใบไม่มีขนนะคะ เกลี้ยงอย่างนี้แหละ เอามาผัดดูจะลงตัวที่สุด หลายคนว่าอร่อย แต่ตัวเองกินแล้ว ยังคิดว่า ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ พยายามจะอร่อยแต่ยังไม่กล้าพูดได้เต็มปากเต็มคำ อีกอย่างไม่รู้เราติดภาพหรือเปล่า มะเขือเคยกินแต่ผล แถมใบมันยังคล้ายๆใบลำโพงอีกแน่ะ...

ร้านไม่กว้างใหญ่แต่อัดแน่นด้วยสมุนไพรมากมาย สมุนไพรและเครื่องเทศดูเหมือนจะเป็นเรื่องเดียวกัน นี่คือ 2 ร้านติดกัน ซองยาเห็นแต่ไกล สีสันของสมุนไพรและเครื่องเทศ  แถบเทือกเขาหิมาลัย มีการปลูกมัสตาร์ดเป็นขั้นบันได  แขวนเก่าๆอย่างนี้ เหมือนโชว์มากกว่า เพราะเวลาซื้อจะเอาซองใหม่ให้ สมุนไพรหรือเครื่องเทศที่นี่ จะดูสดใหม่มากๆ  มีชาห่อสวยด้วยลวดลายผ้าเนปาล    ©สุภฎารัตน์  

“น้ำใจ๋” ในภาษาคำเมือง หมายถึง “น้ำใจ” เมื่อแปลเป็นภาษาไทย แต่ในความเป็นจริง วิถีคนเมืองล้านนา ความหมายของคำว่า “น้ำใจ๋”จะรวมถึงประเพณีและวัฒนธรรมในการอยู่ร่วมกัน การทำกิจกรรม ความร่วมมือร่วมใจกับงาน “หน้าหมู่” คนมีน้ำใจ๋ หมู่บ้านใดมีน้ำใจ๋ จึงเป็นความกลมกลืนที่อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข   “หายากเน่อ คนบ่าเดี่ยวบ่ามีน้ำใจ๋”  คำนี้เรามักได้ยินได้ฟัง เมื่อยุคสมัยเปลี่ยน การแสวงหาน้ำใจ จึงเห็นได้ในระดับใกล้ตัว ยาวไกลถึงสังคมออนไลน์ “น้ำใจ๋” มีความสำคัญมาก งานบุญ งานประเพณี...

เพียงลงพู่กัน ตามใจจะจินตนาการ   ไปช่วยงาน สสจ.ชม. เรื่อง ทำเสื้่อให้เป็นสื่อ ลีลาชีวิต ©สุภฎารัตน์  

ชมรมคุ้มครองผู้บริโภคเชียงใหม่และเครือข่าย ประกาศแถลงการณ์พร้อมมอบจดหมายเปิดผนึก ให้ เลขาธิการคณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภค เนื่องในวันคุ้มครองผู้บริโภคเชียงใหม่ 2556 “สินค้าอาเซียน สินค้าไทย เลือกซื้อ เลือกใช้ ให้ปลอดภัยไว้ก่อน”ซึ่งจัดโดยจังหวัดเชียงใหม่ สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดเชียงใหม่,ชมรมคุ้มครองผู้บริโภคเชียงใหม่ และเครือข่าย กลุ่มชุมชน  เมื่อวันที่ 16 พฤษภาคมที่ผ่านมา โดย กลุ่มเยาวชน เป็นตัวแทนในการมอบจดหมายเปิดผนึก ให้นายจิระชัย มูลทองโร่ย เลขาธิการคณะกรรมการ  เรื่อง ข้อเสนอต่อปัญหาความปลอดภัยของสินค้าไทย...

สีสันของตลาด ในกาฐมาณฑุ กระทงใบตองใช้เยอะมาก ทั้งในพิธีกรรม ใส่อาหาร ผงเครื่องเทศ สีสด สีสันของชีิวิต สารพัดถั่ว วัฒนธรรมคือชีวิตที่เป็นความสุขอยู่แค่เอื้อม ©สุภฎารัตน์  

ถ้าจะถามว่าถั่วเน่าอะไรที่คล้ายนัตโต๊ะ ก็คงจะตอบว่า "ถั่วเน่าซา" ซื้อจากกาดนัด -ตลาดนัด แม่ค้าชาวไทใหญ่ วางขายรวมกับสินค้าอื่นๆมากมาย เป็นสินค้าวัฒนธรรมอาหารการกินของไทใหญ่ ถามว่าเป็นของไทใหญ่หรือ เขาก็บอกว่า เป็นของไทใหญ่ เแ่ต่พอกลับไปบ้านที่เชียงราย ญาติพี่น้องก็บอกว่า บ้านเราสมัยก่อนก็ทำกันอย่างนี้ เข้าใจว่าอิทธิพลอาหารชายแดน จากไทใหญ่ ไทลื้อ พร้อมกับอธิบายวิธีทำ ว่าหมักอย่างไร และห่ออย่างไร ตรงห่อนี่แหละน่าสนใจ เพราะจะใช้ใบผาแป้งห่อ และการห่อ จะต้องกลับด้านหลังใบที่มีขนสากๆนั่นแหละห่อ ดังนั้นก็คิดว่า ถั่วเน่าซาแบบห่อด้วยใบผาแป้ง ก็อาจเป็นของไทใหญ่และอาจเป็นของคนเมืองชายแดนเชียงราย ด้วยเหมือนกัน วัฒนธรรมชายแดน...

ก่อนกินอาหาร ถ่ายรูปและแชร์ก่อน เห็นไลค์เห็นไลน์ก่อน จึงลงมือกิน  ทำงาน ประชุม เที่ยว ถ่ายรูป  แชร์ก่อน อัพขึ้นยูทูปก่อน ทุกหนทุกแห่งเป็นเช่นนี้ในสังคมออนไลน์ พอฟังวิทยุ ดูทีวี ก็มีเรื่องเล่า พูดคุย  อยู่บ้าน ไปทำงาน บอกกัน คุยกัน นี่คือการสื่อสารและสังคมของการบอกต่อ ซึ่งเป็นการสื่อสารดั้งเดิมของมนุษย์ที่อาศัยการบอกต่อด้วยปากเจอหน้ากัน คุยกัน บอกต่อกัน ในยุคที่การสื่อสาร ใช้การพูด ใช้เสียงสัญญาณ ...