Tag: featured

ร้านไม่กว้างใหญ่แต่อัดแน่นด้วยสมุนไพรมากมาย สมุนไพรและเครื่องเทศดูเหมือนจะเป็นเรื่องเดียวกัน นี่คือ 2 ร้านติดกัน ซองยาเห็นแต่ไกล สีสันของสมุนไพรและเครื่องเทศ  แถบเทือกเขาหิมาลัย มีการปลูกมัสตาร์ดเป็นขั้นบันได  แขวนเก่าๆอย่างนี้ เหมือนโชว์มากกว่า เพราะเวลาซื้อจะเอาซองใหม่ให้ สมุนไพรหรือเครื่องเทศที่นี่ จะดูสดใหม่มากๆ  มีชาห่อสวยด้วยลวดลายผ้าเนปาล    ©สุภฎารัตน์  

เพียงลงพู่กัน ตามใจจะจินตนาการ   ไปช่วยงาน สสจ.ชม. เรื่อง ทำเสื้่อให้เป็นสื่อ ลีลาชีวิต ©สุภฎารัตน์  

สีสันของตลาด ในกาฐมาณฑุ กระทงใบตองใช้เยอะมาก ทั้งในพิธีกรรม ใส่อาหาร ผงเครื่องเทศ สีสด สีสันของชีิวิต สารพัดถั่ว วัฒนธรรมคือชีวิตที่เป็นความสุขอยู่แค่เอื้อม ©สุภฎารัตน์  

ถ้าจะถามว่าถั่วเน่าอะไรที่คล้ายนัตโต๊ะ ก็คงจะตอบว่า "ถั่วเน่าซา" ซื้อจากกาดนัด -ตลาดนัด แม่ค้าชาวไทใหญ่ วางขายรวมกับสินค้าอื่นๆมากมาย เป็นสินค้าวัฒนธรรมอาหารการกินของไทใหญ่ ถามว่าเป็นของไทใหญ่หรือ เขาก็บอกว่า เป็นของไทใหญ่ เแ่ต่พอกลับไปบ้านที่เชียงราย ญาติพี่น้องก็บอกว่า บ้านเราสมัยก่อนก็ทำกันอย่างนี้ เข้าใจว่าอิทธิพลอาหารชายแดน จากไทใหญ่ ไทลื้อ พร้อมกับอธิบายวิธีทำ ว่าหมักอย่างไร และห่ออย่างไร ตรงห่อนี่แหละน่าสนใจ เพราะจะใช้ใบผาแป้งห่อ และการห่อ จะต้องกลับด้านหลังใบที่มีขนสากๆนั่นแหละห่อ ดังนั้นก็คิดว่า ถั่วเน่าซาแบบห่อด้วยใบผาแป้ง ก็อาจเป็นของไทใหญ่และอาจเป็นของคนเมืองชายแดนเชียงราย ด้วยเหมือนกัน วัฒนธรรมชายแดน...

ก่อนกินอาหาร ถ่ายรูปและแชร์ก่อน เห็นไลค์เห็นไลน์ก่อน จึงลงมือกิน  ทำงาน ประชุม เที่ยว ถ่ายรูป  แชร์ก่อน อัพขึ้นยูทูปก่อน ทุกหนทุกแห่งเป็นเช่นนี้ในสังคมออนไลน์ พอฟังวิทยุ ดูทีวี ก็มีเรื่องเล่า พูดคุย  อยู่บ้าน ไปทำงาน บอกกัน คุยกัน นี่คือการสื่อสารและสังคมของการบอกต่อ ซึ่งเป็นการสื่อสารดั้งเดิมของมนุษย์ที่อาศัยการบอกต่อด้วยปากเจอหน้ากัน คุยกัน บอกต่อกัน ในยุคที่การสื่อสาร ใช้การพูด ใช้เสียงสัญญาณ ...

สำหรับคนชายแดนภาคเหนือ  อาหารไทยใหญ่ หรืออาหารไตก็มักเป็นที่รู้จัก แต่เมื่อกระแสอาเซียนมาแรง เราก็พบว่า มีร้านอาหารไต หรืออาหารไทยใหญ่มากขึ้น ทั้งการเผยแพร่ความรู้ เมนูอาหาร รวมถึงการมีร้านอาหารไตเพิ่มขึ้นหลายแห่ง ชวนน้องเปิ้ล กนกรัตน์ นักข่าว สวท.เชียงใหม่   ไปชิมอาหารไตกัน ใกล้ย่านสถานีขนส่งช้างเผือก เป็นร้านเล็กๆ ชื่อร้าน.. @เฮือนคำ เปิ้ลชวนน้องโม ดีเจเสียงภาษาไตของ สวท.เชียงใหม่ไปด้วย น้องโม เป็นทั้งดีเจ พิธีกรงานต่างๆของพี่น้องไต เสมือนเป็นพรีเซนเตอร์ของพี่น้องไต...

ใกล้จะุถึงประเวณีปี่ใหม่แล้ว มีดอกไม้ชนิดใดที่จะเตรียมเอาไปวัด ทำสวยดอก ใส่ขันดอก  เริ่มจากดอกเก็ดถวา เป็นดอกไม้ประจำปี๋ใหม่เมือง ดอกเก็ดถวา หรือดอกพุดซ้อน  สีขาวนวล หอมนุ่มนวล ดอกมะลิ ร้อยเป็นพวงมาลัย กลายเป็นสัญญลักษณ์ของปี๋ใหม่ ดอกบ้ว คู่กับวัดคู่กับคนไทย    ปีนี้ต้นที่บ้าน บานเร็ว อาจเพราะอากาศร้อน แต่ก็ยังสวยชื่นใจกับการมีดอกเอื้องบานในบ้านเราเอง.. ดอกเื้อื้องเผิ้ง(เผิ้ง-ผึ้ง)  สุดยอดของดอกไม้ปี๋ใหม่ หากมีโอกาสมาแอ่วภาคเหนือ เชื่อว่า ดอกเื้อื้อง คือสีสันเสน่ห์ของเมืองเหนือเจ้า ดอกตะล่อม ดอกบานไม่รู้โรย ดอกกุหลาบมอญ กลิ่นหอมมาก แต่หายากไม่ค่อยมีขาย ปลูกในบ้านสัก 2-3...

เมื่อเส้นทางขึ้นดอยตุง กลายเป็นเส้นทางสายใหม่  เส้นทางสายเก่า ก็ถูกลืม แต่ไม่ใช่เสียทั้งหมด มนต์เสน่ห์ของเส้นทางสายเก่า ยังคงมีอยู่ไม่เสื่อมคลาย สำหรับ ผู้คนที่ชื่นชอบ ข้าวแรมฟืน ชื่นชอบข้าวซอย หรือก๋วยเตี๋ยวฮ่อ  เพราะอาหารที่ว่า อยู่บนเส้นทางสายเก่า มีร้านขายข้าวแรมฟืนหลายเจ้า ร้านใหญ่่ๆก็มี วันนี้ นำภาพมาฝาก เป็นภาพข้าวฟืน ร้านเล็กๆ แต่อยู่มานาน เก่าแก่แล้ว  แต่ก็มีข้อสงสัยหนึ่งคือ จะเรียกว่า ข้าวฟืน หรือข้าวแรมฟืน หรือข้าวลัีงฟืน  เรียกอะไรกันแน่ คนรุ่นหลัง มีเรื่องเล่าไม่เหมือนกัน...

หน้าร้อนก็ร้อนมากอยู่แล้ว เราทำลายอากาศดีดีของบ้านเราด้วยการเผาป่า อย่าเพิ่มอากาศไม่ดีให้บ้านของเรา หยุดการเผาขยะ นอกจากช่วยกันดูแลอากาศของเรา ยังเป็นการป้องกันความเสี่ยงต่อสุขภาพ โดยเฉพาะกลุ่มเด็ก กลุ่มพ่ออุ้ยแม่อุ้ย และกลุ่มที่มีโรคภัยไข้เจ็บที่ภาวะร่างกายค่อนข้างอ่อนแอ แต่ที่จริงไม่ว่าใครก็พร้อมจะป่วยได้ ถ้าต้องสูดอากาศที่มีภาวะหมอกควันคลุมเมือง หากเรามองทะลุหมอกควันที่รุนแรง ก็ยิ่งน่าเป็นห่วง เพราะนั่นคือการเผาป่า ป่าที่บ้านเราเหลือพื้นที่ความอุดมสมบูรณ์น้อยลงทุกวัน และในทางกลับกัน เราลองมาเตรียมปลูกต้นไม้กันเถอะค่ะ แม้จะต้นเล็กต้นน้อย ก็มีความหมายทุกต้นค่ะ ปลูกในบ้านเรา ในสวนของเรา ไม่ว่าจะมีพื้นที่มากน้อย ขอเพียงติดหัวใจให้กับต้นไม้ ก็มากพอที่จะเห็นต้นไม้เติบใหญ่ แล้วหน้าแล้ง หน้าร้อนอย่างนี้จะชวนปลูกต้นไม้หรือ ไม่รอหน้าฝนหรือ...

ครั้งเป็นเด็ก คำๆนี้มักมีความหมายเฉพาะยุคของแต่ละคน ..ยังจำอ้อยควั่นได้ไหม... มีอยู่วันหนึ่งไปตลาดเกษตรอินทรีย์ ซื้ออ้อยมามัดหนึ่งมี  3 ท่อน ยาวท่อนละประมาณ 2 ฟุต ราคา 20 บาท ความทรงจำเข้าสิง กินอ้อยควั่นงานวัด ม่วนขนาดสมัยเป็นละอ่อน ปอกอ้อยเสร็จ หาไม้มาเสียบ คล้ายๆก็ยังดี หวานฉ่ำ ผิวหน้าตัดไม่สวย เพราะมีดไม่คม ผิดหลักทำ้อ้อยควั่นเลยล่ะ เพราะอ้อยควั่นต้องใช้มีดคมกริบ ผิวหน้าตัดเรียบสวย เราอยู่กับความหวานอื่นๆมากมาย ขณะที่ความหวานของอ้อยจริงๆที่สมัยก่อน เราเชื่อว่า นอกจากหวานอร่อยชื่นใจแล้ว...