“อากาศ”สิ่งจำเป็นอย่างยิ่งยวด

 ถึงเวลาหรือยังที่ควรต่อสู้เพื่อ “อากาศ”ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญยิ่งยวดอันดับแรก จากเดิมที่เรามองข้ามมาตลอด เพราะเห็นว่าอากาศ ไม่มีวันหมดไปจากโลก

              เด็กๆก็ถูกสอนเช่นนี้

               ดังนั้นทุกครั้งที่เราพูดความจำเป็นพื้นฐานของชีวิต เราจะนึกถึงปัจจัยสี่ คือ อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่ อาศัย และยารักษาโรค และต่อมาเราก็เติมปัจจัยอีกมากมาย ตามแรงกระตุ้น ตามภาวะและค่านิยม ของสังคม

             ซึ่งเราต่างทำมาหาเลี้ยงชีพ เพื่อปัจจัยพื้นฐาน รวมทั้งการออกกฎหมายและนโยบาย  กฎกติกามากมาย แต่เราต่อสู้เพื่ออากาศค่อนข้างน้อย  ที่เห็นโดดเด่นคือเรื่องบุหรี่  ที่บอกว่าอากาศสะอาดที่เราได้รับไม่ว่าจะอยู่ที่ใด ดังนั้นควันบุหรี่ซึ่งผสมในอากาศ จึงเป็นอันตราย เป็นการต่อสู้เพื่ออากาศสะอาด

      ดังนั้นจึงถึงเวลาที่เราจะต้องปกป้องสิทธิของเรา ช่วยกันพิทักษ์รักษา เพื่ออากาศสะอาด

ประการแรก เปลี่ยนแนวคิดใหม่ ว่า “อากาศ น้ำ เป็นพื้นฐานของชีวิต”  ต่อมาคือปัจจัยสี่

ประการที่สอง มีเรื่องอะไรบ้างที่ขัดขวางหรือ ทำให้ออกซิเจนในอากาศ ลดลงหรือปนเปื้อนพิษ เช่น ควันบุหรี่ ควันจากยานพาหนะ ควันจากการปิ้งย่าง ควันจากน้ำมันทอด ควันจากระบบอุตสาหกรรม และควันจากการเผาไหม้ ซึ่งเป็นปัญหาที่เรากำลังผจญกันอยู่ในเวลานี้

          ประการที่สาม เราจะช่วยกันพิทักษ์รักษาอากาศของเราได้อย่างไร ยกตัวอย่างเรื่องหมอกควัน เราทำอะไรกันบ้างที่มีบทบาทช่วยป้องกัน ช่วยทำแนวกันฟัน ช่วยดูแลพื้นที่ไร่นาของตน ช่วยรณรงค์ ช่วยกันเฝ้าระวังเป็นหูเป็นตา เราต้องไม่เผา ห้ามการเผา เห็นการเผาต้องแจ้ง เห็นไฟไหม้ ใกล้ชุมชน ช่วยกันดับไฟ

  ประการที่สี่ ต้องเห็นแก่ส่วนรวม อย่าแอบเผาป่ารอผักหวาน อย่าแอบเผา กิ่งไม้ใบหญ้า ฟางข้าว เศษขยะ อย่าคิดว่าตนไม่เผา คนอื่นเผา ไม่เห็นจะแก้อะไรได้ อย่าคึกคะนองเผาชายป่า อย่าคิดว่าเผานิดเดียวไม่เป็นไร ขอให้รู้ว่า การเผาป่าทำลายอากาศ ทำลายแหล่งน้ำ ทำลายป่า ทำลายพืชพรรณสัตว์แมลง และทั้งหมดจะย้อนมาทำลายเรา

            ประการที่ห้า อย่านิ่งดูดาย อย่าเบื่อหน่ายปัญหาหมอกควัน จนท้อถอยในการเฝ้าระวัง ช่วยกันคิด ช่วยกันทำ และหันกลับมาอยู่อย่างพอเพียง อย่าใช้การเผา เพื่อปลูกขายมากๆ เพื่อเก็บขายมากๆ

             อากาศ คือชีวิตของเราซึ่งอาจไม่เห็นเป็นจำนวนเงินทองที่ต้องซื้อหา แต่เราต้องจ่ายด้วยมูลค่าร่วมกันอย่างมหาศาล จากผลการกระทำของมนุษย์เรา และการไม่ว่าจะทุ่มเทมากมายเพียงใด อาจไม่สามารถย้อนกลับคืนมาดังเดิม

              เราเป็นผู้บริโภคอากาศที่เราไม่จ่ายเอง เราจึงไม่ตระหนัก ดังนั้นการพิทักษ์ รักษาอากาศที่สะอาดจึงต้องลดความเห็นแก่ตัว มองไกลๆ มีอะไรช่วยกันป้องกันก็ทำ มีอะไรช่วยกันเฝ้าระวังก็ทำ

               บอกลูกหลานใหม่ว่า อากาศคือชีวิตของเรา ช่วยกันดูแลรักษาด้วยเถอะ

©สุภฎารัตน์